Minsekinder
Na De Drekskaters vorig jaar gaat de Veldeke Oeuvre-Pries opnieuw naar een band uit ‘het stedje van lol en plezeer’. Het verhaal van ‘Venloos meest tropische band’ start in 1989. Michiel van der Grinten is op dat moment net terug van een verblijf in Mexico en na zijn periode met het dialectproject Mooder Hellup is het tijd voor iets nieuws: een band die in het dialect gaat zingen. Minsekinder is geboren en de kersverse groep maakt al snel naam. En dat niet in de laatste plaats door de ras-performer René Scheffer, die in de eerste tien jaar de frontman is. Minsekinder gaat verder waar Mooder Hellup gestopt is: met het brengen van swingende, eigentijdse versies van oude Venlose vastelaovesnummers. In 1994 neemt de groep een legendarisch geworden live-album op in De Locomotief. Ook ontstaat er meer en meer eigen werk.
Rondom de millenniumwisseling stopt René Scheffer, vanaf dat moment is Michiel van der Grinten de zanger. De nieuwe periode wordt ingeluid met het album Nieje Veere . De andere bandleden zijn Jaakko Buchholtz, Jeroen van der Linden, Geert Hermkes, René Kaufmann en later Stefan Nijssen. Ook ontstaat er een intensieve samenwerking met ‘nestor’ Sjraar Peetjens: de oude vastelaoveszanger beleeft een tweede en zelfs derde jeugd met dank aan de vele optredens die hij met zijn vrienden van Minsekinder heeft.
De band blijft intussen doorgaan met waar hun kracht ligt: het brengen van swingende en dansbare muziek, met roots vanuit alle windstreken. De Verenigde Staten, Latijns-Amerika, Afrika: de Minsekinder-klanken komen overal vandaan. In dat kader is het niet gek dat de groep in 2004 een muzikale reis naar Nigeria maakt, een absoluut hoogtepunt in de geschiedenis van de band. Een dieptepunt in de latere jaren is het overlijden van bandlid René Kaufmann, die ook verantwoordelijk is voor vele teksten, waaronder de klassieker Vraog mien hert . Op zeer respectabele leeftijd overlijdt in 2019 ook Sjraar Peetjens.
Nog altijd is Minsekinder, dat klassiekers als ’t Sint Juttemis-leed en Dans Marietje op hun naam heeft staan, hartstikke actief, met door de jaren heen de nodige albums, de jaarlijkse Limboot-optredens en onlangs nog een live-jubileumplaat in de Gouden Tijger. De band, die een min of meer vaste waarde tijdens de Nach van ’t Limburgse Leed is, zit met haar zomerse klanken nog vol energie en ambitie en is dus nog lang niet van plan er mee te gaan stoppen. De oeuvrepries mag dan ook gezien worden als een stimulans om vooral door te blijven gaan.
De Veldeke Oeuvre-Pries van ’t Limburgse Leed
Voor de achttiende keer reikt Dialekvereiniging Veldeke de Oeuvre-Pries uit. Tot en met vorig jaar zorgde Veldeke Venlo voor de prijs, vanaf dit jaar is Veldeke Limburg verantwoordelijk. Er is vanaf het eerste jaar een bijzondere samenwerking tussen de vereniging en de Nach van ’t Limburgse Leed: de onderscheiding wordt steevast op of rondom het festival uitgereikt. De prijs gaat elk jaar naar een persoon of groep met jarenlange verdiensten voor de Limburgse dialectmuziek in en buiten de provincie. De winnaar krijgt een kunstwerk gemaakt door Mariëlle Franssen en een oorkonde.
Uitreiking
De Veldeke Limburg Oeuvre-Pries wordt uitgereikt tijdens de Nach van ’t Limburgse Leed op zaterdag 21 september. Vanaf 18.30 uur wordt de band in de bibliotheek op de Begijnengang 2 gehuldigd, om 20.00 uur treedt Minsekinder op op het Hoofdpodium op de Markt en wordt de prijs aan de groep uitgereikt. Later tijdens de Nach geeft de band vanaf 00.30 uur een ‘after party-optreden’ in De Blauw Trap. Zowel de bijeenkomst in de bibliotheek als de optredens zijn vrij toegankelijk, net als alle andere optredens tijdens de Nach van ’t Limburgse Leed.
Motivatie Dialekvereiniging Veldeke Limburg
Bas Vissers: ‘Als Veldeke staan we natuurlijk voor de promotie van het dialect en met die promotie is Minsekinder al decennialang bezig. Niet eens zozeer bewust, maar ze zingen ‘gewoon’ in het dialect. Er is oor onze laureaat van dit jaar simpelweg geen andere taal om hun boodschap te brengen. Ze doen alles wat ze doen al jarenlang met zoveel overgave, van feest tot mooie en gevoelige leedjes en ze zijn niet weg te denken uit het Venlose en Limburgse dialectmuzieklandschap. Minsekinder heeft een repertoire waar menige band een puntje aan kan zuigen. Wij hopen zeer dat Minsekinder nog heel lang door zal blijven gaan en iedereen blijft verblijden met hun muziek.’
Reactie Minsekinder
Frontman Michiel van der Grinten: ‘We voelen ons verguld, deze erkenning maakt ons trots. En eerlijk gezegd, toen we het woord oeuvrepries voorbij hoorden komen dachten we in eerste instantie: ‘een oeuvre, wat is dat eigenlijk precies?’ Misschien is het zelfs een beetje een te sjiek woord voor Minsekinder. Op een gegeven moment zei iemand: ‘Dat zijn gewoon de leedjes die we zingen’. Toen dachten we: ja, dáár hebben we wat mee. En toen viel het kwartje. Ik vind het supertof en het is leuk zo eens naar ons werk te kijken. We hebben een hele reeks albums en meer dan honderd nummers, waarvan zo’n tachtig eigen leedjes en de rest oude vastelaovescovers. Ja, dat ís gewoon een oeuvre.’
