Dwayne Horbag wint Jo Erens Priès 2024

Prestigieuze dialectmuziekprijs naar succesvolle schrijver en zanger uit Gulpen

De uit Gulpen afkomstige zanger en liedjesschrijver Dwayne Horbag heeft vanavond de Jo Erens Priès gewonnen. De bekendmaking was in de bibliotheek in Venlo, de uitreiking werd verricht door René Haustermans, die in zijn tijd als Nach-bestuurslid in 2012 het initiatief nam tot het omdopen van de Priès van ’t Limburgse Leed tot de Jo Erens Priès. Het bestuur van de Nach van ’t Limburgse Leed kiest elk jaar de winnaar en is lovend over zowel de kwaliteit als kwantiteit van wat Dwayne tot nu toe zoal heeft uitgebracht: met zijn 26 jaar heeft hij al een heel oeuvre bij elkaar geschreven en gezongen. De jury is ervan overtuigd dat Dwayne, die met het winnen van de prijs de Reuverse formatie Net Oét Bed opvolgt, nog veel meer zal gaan bereiken op muzikaal gebied.

Dwayne Horbag

Ondanks zijn nog jeugdige leeftijd is Dwayne Horbag, die we kennen van onder meer het duo Sjpringlaevend, al bijna twee decennia actief in de muziek. Dwayne werd in 1997 geboren in Kerkrade en groeide op in Gulpen. Al op jonge leeftijd komt hij in aanraking met muziek: hij blijkt een dermate talentvolle zanger te zijn dat hij vervolgens vele optredens heeft in Nederland, België en Duitsland. Dwayne is een waar kindsterretje en treedt in Duitsland zelfs voor een miljoenenpubliek op televisie op. In 2012 stopt hij na zijn stembreuk een paar jaar met zingen. Langzaamaan pikt Dwayne de draad weer op. In 2014 start hij het duo Sjpringlaevend, samen met zangeres Femke Philippens. Ook valt hij meer en meer op met eigen composities, zoals het gevoelige Hotte van …, dat in 2015 zijn eerste L1mbo Top 10-hit wordt. In 2018 heeft hij zijn eerste twee LVK-successen: zowel Noe of nooit (met Sjpringlaevend) als Drie daag oet de plaat (voor Fiorenza) bereiken de finale. Vanaf dat moment volgen de LVK-hits zich in rap tempo op. Sjpringlaevend heeft dan inmiddels een doorstart gemaakt: nadat Femke stopt wordt via de online-talentenjacht Wae weurt Sjpringlaevend Sianne Vissers uit Neer gekozen als nieuwe zangeres. Het duo groeit uit tot een vaste waarde in het Limburgse muzieklandschap, maar ook solo timmert Dwayne, die afstudeert aan het conservatorium, flink aan de weg. Hij schrijft en zingt de nodige solohits en schrijft voor andere artiesten: anno 2024 heeft hij al 13 LVK-hits op zijn naam staan. Geen enkele andere schrijver bereikte op zo’n jonge leeftijd al zo vaak de finale. In opdracht van Veldeke-kids schrijft hij een soapserie in de Limburgse taal. Tegenwoordig is Dwayne, die werkzaam als muziekdocent is, muzikaal ook actief via platforms als TikTok, waar hij al meerdere keren een groot publiek heeft weten te bereiken met door hem gezongen nummers. Ook heeft hij zijn eigen artiestenstal en productiebedrijf Limbo Music, waarin hij jonge Limburgse artiesten coacht en begeleidt.

De keuze voor Dwayne Horbag

Nach van ’t Limburgse Leed-voorzitter Alex Vermulst licht toe: ‘Je zou de keuze voor Dwayne Horbag kunnen zien als een soort vroege, tussenbalans-oeuvreprijs, voor alles wat hij tot nu toe heeft bereikt. We hadden Dwayne al langer in ons vizier, dat kan ook niet anders als je op dialectgebied zó onderscheidend bezig bent geweest. Let wel: Dwayne moet nog 27 worden en heeft al een duizelingwekkende rij aan successen op zijn naam. Hij is overigens nu van dezelfde leeftijd die Jo Erens mocht bereiken, dat feit geeft alleen maar aan dat Dwayne een waardige ontvanger van deze prijs is: hij heeft in zijn actieve jaren al heel wat indruk gemaakt, net als wat Jo Erens in zíjn tijd heeft gedaan. Dwayne schuwt hedendaagse platforms zeker niet: hij maakt slim gebruik van alle online-mogelijkheden. Wij vinden dat hij heel veel in zijn mars heeft: Dwayne Horbag is supermuzikaal. Hij heeft een loepzuivere stem en kan prachtig zingen, hij kan liedjes schrijven en wat ook prijzenswaardig is, is dat hij emotie durft te tonen. Ook het leven van Dwayne is niet altijd over rozen gegaan, dat hij persoonlijke thema’s in zijn liedjes durft te verwerken is zowel krachtig als troostend. Wij verwachten, gezien al zijn talenten en de enorme productie tot nu toe, dat Limburg nog heel veel van Dwayne Horbag gaat horen en wie weet gaat hij ook buiten de provincie nog wel muzikale dingen bereiken. Toch zijn wij ervan overtuigd dat Dwayne altijd gebruik zal blijven maken van het dialect, waar hij zich op zo’n sterke wijze in uit weet te drukken.’

De Jo Erens Priès

Tot en met 2011 heette de prijs die de Nach jaarlijks toekende de Priès van ’t Limburgs Leed. In 2012 werd de in dialectmuziekland belangrijke erkenning omgedoopt tot de Jo Erens Priès. Deze gaat steevast naar een artiest of band die het voorbije jaar vernieuwend met dialectmuziek bezig is geweest en moet worden gezien als een aanmoediging om ook de komende jaren inspiratie uit het dialect te halen. Daarbij is de winnaar een voorbeeld voor andere muzikanten en tekstdichters. De winnaar krijgt een beeldje van de kunstenaar Ger Janssen en uiteraard eeuwige roem.

Jo Erens

Met de Jo Erens Priès wordt de legendarische troubadour Jo Erens jaarlijks geëerd. De in 1928 in Sittard geboren Erens geldt als een pionier op het gebied van dialectmuziek. Jo speelde gitaar en zong liedjes die hij schreef in het Sittards dialect. In de periode na de oorlog was het iets heel speciaals om in je eigen dialect te zingen, maar het was wel een uiting die erg goed paste bij de hang naar warmte na de ellendige oorlogsjaren.

De talentvolle Erens ging naar het conservatorium in Amsterdam, maar bleef zich eveneens richten op Limburgstalig repertoire. Bekende nummers van Jo Erens zijn onder andere Limburg allein en Ig ken ein aardig maedje. Erens stierf in januari 1955, nog geen 27 jaar oud. In zijn veel te korte leven heeft hij op muzikaal gebied echter heel wat achtergelaten en tevens de weg gebaand voor andere dialectzangers.

Limburg was in diepe rouw na het overlijden van Jo Erens. Dat bleek één van de drijfveren om een konkoer voor Limburgstalige zangers te gaan organiseren om anderen ook te stimuleren te gaan doen wat Jo deed. Er werd tevens een prijs verbonden aan de beste kandidaat van dat konkoer. De zilveren beker werd het eerste jaar gewonnen door Frits Rademacher en kreeg de naam Jo Erens Priès. Decennia later heeft de Nach van ’t Limburgse Leed deze prijs nieuw leven ingeblazen, waardoor dus de troubadour Jo Erens voortaan jaarlijks wordt geëerd.

Veldeke Oeuvre-Pries voor Minsekinder

Eervolle onderscheiding voor Venloos meest tropische dialectband

De Venlose formatie Minsekinder ontvangt dit jaar de Veldeke Oeuvre-Pries van ’t Limburgse Leed. De groep, die al sinds eind jaren tachtig actief is, wordt met de prijs geëerd voor hun omvangrijke oeuvre en hun verdiensten voor het Limburgse lied. Bas Vissers van Veldeke Limburg maakte het nieuws vanmiddag in het bijzijn van Minsekinder-frontman Michiel van der Grinten bekend in het L1-radioprogramma Plat-Eweg van Henk Hover. De band ontvangt de prijs op zaterdag 21 september tijdens de Nach van ’t Limburgse Leed in de Venlose binnenstad.

Foto: Henk Hover

Minsekinder

Na De Drekskaters vorig jaar gaat de Veldeke Oeuvre-Pries opnieuw naar een band uit ‘het stedje van lol en plezeer’. Het verhaal van ‘Venloos meest tropische band’ start in 1989. Michiel van der Grinten is op dat moment net terug van een verblijf in Mexico en na zijn periode met het dialectproject Mooder Hellup is het tijd voor iets nieuws: een band die in het dialect gaat zingen. Minsekinder is geboren en de kersverse groep maakt al snel naam. En dat niet in de laatste plaats door de ras-performer René Scheffer, die in de eerste tien jaar de frontman is. Minsekinder gaat verder waar Mooder Hellup gestopt is: met het brengen van swingende, eigentijdse versies van oude Venlose vastelaovesnummers. In 1994 neemt de groep een legendarisch geworden live-album op in De Locomotief. Ook ontstaat er meer en meer eigen werk.

Rondom de millenniumwisseling stopt René Scheffer, vanaf dat moment is Michiel van der Grinten de zanger. De nieuwe periode wordt ingeluid met het album Nieje Veere . De andere bandleden zijn Jaakko Buchholtz, Jeroen van der Linden, Geert Hermkes, René Kaufmann en later Stefan Nijssen. Ook ontstaat er een intensieve samenwerking met ‘nestor’ Sjraar Peetjens: de oude vastelaoveszanger beleeft een tweede en zelfs derde jeugd met dank aan de vele optredens die hij met zijn vrienden van Minsekinder heeft.

De band blijft intussen doorgaan met waar hun kracht ligt: het brengen van swingende en dansbare muziek, met roots vanuit alle windstreken. De Verenigde Staten, Latijns-Amerika, Afrika: de Minsekinder-klanken komen overal vandaan. In dat kader is het niet gek dat de groep in 2004 een muzikale reis naar Nigeria maakt, een absoluut hoogtepunt in de geschiedenis van de band. Een dieptepunt in de latere jaren is het overlijden van bandlid René Kaufmann, die ook verantwoordelijk is voor vele teksten, waaronder de klassieker Vraog mien hert . Op zeer respectabele leeftijd overlijdt in 2019 ook Sjraar Peetjens.

Nog altijd is Minsekinder, dat klassiekers als ’t Sint Juttemis-leed en Dans Marietje op hun naam heeft staan, hartstikke actief, met door de jaren heen de nodige albums, de jaarlijkse Limboot-optredens en onlangs nog een live-jubileumplaat in de Gouden Tijger. De band, die een min of meer vaste waarde tijdens de Nach van ’t Limburgse Leed is, zit met haar zomerse klanken nog vol energie en ambitie en is dus nog lang niet van plan er mee te gaan stoppen. De oeuvrepries mag dan ook gezien worden als een stimulans om vooral door te blijven gaan.

De Veldeke Oeuvre-Pries van ’t Limburgse Leed

Voor de achttiende keer reikt Dialekvereiniging Veldeke de Oeuvre-Pries uit. Tot en met vorig jaar zorgde Veldeke Venlo voor de prijs, vanaf dit jaar is Veldeke Limburg verantwoordelijk. Er is vanaf het eerste jaar een bijzondere samenwerking tussen de vereniging en de Nach van ’t Limburgse Leed: de onderscheiding wordt steevast op of rondom het festival uitgereikt. De prijs gaat elk jaar naar een persoon of groep met jarenlange verdiensten voor de Limburgse dialectmuziek in en buiten de provincie. De winnaar krijgt een kunstwerk gemaakt door Mariëlle Franssen en een oorkonde.

Uitreiking

De Veldeke Limburg Oeuvre-Pries wordt uitgereikt tijdens de Nach van ’t Limburgse Leed op zaterdag 21 september. Vanaf 18.30 uur wordt de band in de bibliotheek op de Begijnengang 2 gehuldigd, om 20.00 uur treedt Minsekinder op op het Hoofdpodium op de Markt en wordt de prijs aan de groep uitgereikt. Later tijdens de Nach geeft de band vanaf 00.30 uur een ‘after party-optreden’ in De Blauw Trap. Zowel de bijeenkomst in de bibliotheek als de optredens zijn vrij toegankelijk, net als alle andere optredens tijdens de Nach van ’t Limburgse Leed.

Motivatie Dialekvereiniging Veldeke Limburg

Bas Vissers: ‘Als Veldeke staan we natuurlijk voor de promotie van het dialect en met die promotie is Minsekinder al decennialang bezig. Niet eens zozeer bewust, maar ze zingen ‘gewoon’ in het dialect. Er is oor onze laureaat van dit jaar simpelweg geen andere taal om hun boodschap te brengen. Ze doen alles wat ze doen al jarenlang met zoveel overgave, van feest tot mooie en gevoelige leedjes en ze zijn niet weg te denken uit het Venlose en Limburgse dialectmuzieklandschap. Minsekinder heeft een repertoire waar menige band een puntje aan kan zuigen. Wij hopen zeer dat Minsekinder nog heel lang door zal blijven gaan en iedereen blijft verblijden met hun muziek.’

Reactie Minsekinder

Frontman Michiel van der Grinten: ‘We voelen ons verguld, deze erkenning maakt ons trots. En eerlijk gezegd, toen we het woord oeuvrepries voorbij hoorden komen dachten we in eerste instantie: ‘een oeuvre, wat is dat eigenlijk precies?’ Misschien is het zelfs een beetje een te sjiek woord voor Minsekinder. Op een gegeven moment zei iemand: ‘Dat zijn gewoon de leedjes die we zingen’. Toen dachten we: ja, dáár hebben we wat mee. En toen viel het kwartje. Ik vind het supertof en het is leuk zo eens naar ons werk te kijken. We hebben een hele reeks albums en meer dan honderd nummers, waarvan zo’n tachtig eigen leedjes en de rest oude vastelaovescovers. Ja, dat ís gewoon een oeuvre.’

Net Oet Bèd wint Jo Erens Priès 2023

Prestigieuze dialectmuziekprijs naar succesformatie uit Reuver

De Reuverse band Net Oet Bèd heeft gisteravond de Jo Erens Priès gewonnen. De bekendmaking was op het Hoofdpodium op de Markt in Venlo. De achtkoppige formatie, die aanwezig was omdat ze op die plek moesten optreden, wist van niets en werd volkomen verrast door John Tana, die de prijs vorig jaar won en de Jo Erens Priès dit keer mocht uitreiken. Het bestuur van de Nach van ’t Limburgse Leed kiest elk jaar de winnaar. Zij roemen Net Oet Bèd vanwege de indrukwekkende wijze waarop zij hun weg hebben gevonden in het feestcircuit, waarbij ze met steeds meer eigen nummers en een geheel eigen sound het publiek weten te vermaken. Ook is er hulde voor de sterke muzikanten, die alles naar een hoger niveau tillen.

Foto’s: Sven Jacobs

De keuze voor Net Oet Bèd
Voorzitter Neal van den Eertwegh licht toe: ‘We hadden Net Oet Bèd natuurlijk al langer in het vizier. De mannen hebben al meerdere keren op ons festival opgetreden en ook elders in de regio maken ze steevast indruk. Ze hebben door de jaren heen flinke stappen gezet en een behoorlijke achterban weten te creëren. Het mooie is dat ze ooit begonnen als Neet Oét Lottum-coverband. Uitgerekend gisteren stonden ze op het Hoofdpodium met een speciaal project, waarbij ze het jubilerende, vijfentwintig jaar oude Neet Oét Lottum-album Flaai vierden door daar veel werk van te spelen. Dat maakt de cirkel rond, maar de mannen hebben gisteren op zowel het Hoofdpodium als later bij De Blauw Trap laten horen hoeveel ze nog meer in hun mars hebben. De band groeit met de jaren, hun eigen repertoire vinden we erg sterk. Net Oet Bèd voegt zich in onze lange rij aan prijswinnaars, we zijn zeer benieuwd hoe hun carrière zich de komende tijd gaat ontwikkelen.’